Pazar, Mart 21, 2010

GUNDOGDU - ATV SAFARI


GUNDOGDU - ATV SAFARI


.
Kocaman bir ohhh be! Diyerek baslayacagim yazima…

Su uzun suren kasvetli kis nihayet bitiyor. Aylardir hava soguk… Aylardir hava ruzgarli… Aylardir hava ayaz… Aylardir hava kapali… Aylardir kis… Ortada kar da yok! Nihayet cemreler dustu de; bahara giris yapabildik:)

Iste gunesin artik bulutlarin arkasindan degilde dogrudan merhaba dedigi bir haftasonu… Ohhh be! Gunluk sıkıcı hayattan kendimizi kurtararak rotamizi hem Bursaya hâkim bir tepe uzerinde kurulmus olan hem de Gemlik Korfezi manzarali Gundogdu Koyu’ne cevirdik… Bursa’nin en eski koylerinden bir tanesi… 3500-4000 yillik bir gecmisi var…
.
.

.
Yukarida bahsettigim her iki farkli manzaraya hâkim olan tepe; televizyon ve radyo vericilerinin de konumlandigi o tepe… Hava guzel… Gunes var… Bir yanimda Bursa… Bir yanimda Gemlik… Bir yanimda sehir… Bir yanimda deniz… Deniz havasi ve orman havasi…Ve kis yok:) Ohhh be!
.

..
Sehir efsaneleri yok degil hani… O meshur tepeden hem sehre hem de korfeze inen gizli tunellerin olduguna dair:) Aslinda olmayacak sey de degil… Ayrica kayaliklarda; dagcilik inis-cikis egitimleri de yapiliyor…
.

.
Vericilerin oldugu tepeye cikisimiz atv motor ile oldu… Kisin bu tepeye cikmanin abartili da olsa biraz Everest’e cikmak kadar ugrastirici oldugu soylenir… Her ne kadar teknolojinin bir gereksinimi olarak televizyonsuz bir hayat dusunulemez ise de; vericilerin yaydigi elektromanyetik radyasyon da goz ardi edilemez…
.

.
Engebeli arazide bir saga bir sola yalpayarak ciktik… Atvnin tekerlekleri arasindan kayan taslar adrenalinimizi yukseltip heyecanimizi tavan yaptirirken aslinda korku da vardi, hahahah :):):)
.

.
.
Minik su goletleri, camur birikintileri… Minyatur batakliklar… Bataklik dediysem; elbetteki espri yapiyorum… 3-5 metre uzunlugundaki camurlar tabiî ki de! Tekerleklerin arasindan ucusan camurlar oyle bir gorsel ziyafet cekti ki bize; pantalonlarimizin pacalarin da sanatsal bir tablo olusturdu! :) .
.

.
.
Tepelere dogru cikarken birsey degil de, asil olan inisi! Yukari cikarken hep ileriye bakiliyor, ama ya iniste?! Yereeee!!! Toprak virajlardaki kaymalar… Taslar arasindaki patinajlar… Agac dallari… Iniyoruz, iniyoruz…
.

.
Toza, camura, adrenaline, coskuya doyduk…

Gundogdu… Ovaakca… Kursunlu… arasinda gecen stresten uzak, heyecan dolu, sevdiklerimizle beraber paylastigimiz, doga ile ici ice gecen zaman; akip gidiverdi bir cirpida… Gunes el salladi… Yavas yavas gozlerden kayboldu… Bizler de evimizin yoluna koyulduk… Hızla ve suursuzca gecen kosturmali haftaici hayatimiza donduk buyuk bir hevesle(!)…
.

.
Sevgiler…